“มือถือ” ดาบสองคมที่ครูทุกคนต้องปวดหัว
ปัจจุบัน “มือถือ” เป็นอุปกรณ์ที่ทุกคนต้องมีติดตัว แทบจะเป็นอวัยวะชิ้นใหม่เลยก็ว่าได้
มือถือสามารถทำได้หลายสิ่งหลายอย่าง ทั้งค้นหาองค์ความรู้บนโลกอินเทอร์เน็ต หรือ จะเป็นการพูดคุย ติดต่อสื่อสาร นับได้ว่ามือถือนั้นเต็มไปด้วยข้อดีมากมาย แต่สิ่งที่ทำให้ครูหลายคนต้องกุมขมับ คือการที่มือถือนั้นแย่งความสนใจในห้องเรียน ไปสู่โลกออนไลน์ คุณครูคงปลื้มปริ่ม หากเด็กเหล่านั้นก้มหน้าหาข้อมูลเพิ่มเติมจากที่เราสอน
แต่น่าเศร้า ที่โลกความจริงไม่เป็นแบบนั้น…
จากการศึกษาพบว่ามือถือนั้นมีผลทางลบกับการเรียนรู้ในห้องเรียน เช่นการที่ตัวผู้เรียนแบ่งการสนใจเป็นสองส่วน อย่างการพิมพ์ไป และฟังที่ครูสอนไป และผลลัพธ์การเรียนรู้ที่แย่กว่า เมื่อเทียบกับผู้เรียนที่เรียนอย่างเดียว
แต่จากการวิจัยล่าสุดพบว่า แม้กระทั่งมือถือที่ตั้งไว้เฉย ๆ ก็สามารถส่งผลต่อการเรียนรู้ได้ ถึงแม้มันจะปิดเสียง หรือ ปิดเครื่องแล้วก็ตาม เนื่องจากส่วนใหญ่แล้วเราจะชินกับการแจ้งเตือน หรือนึกถึงความเป็นไปในมือถือของเราโดยสัญชาตญาณ
แล้วต้องทำอย่างไร?
แน่นอนว่าการคว่ำหน้ามันไว้ หรือการปิดเสียงนั้นไม่ได้ผลอีกต่อไป
ดังนั้น การนำมือถือแยกออกห่างจากตัวผู้เรียน ( และ ผู้สอน? ) คือทางแก้ที่ได้ผลมากที่สุด
ถึงแม้มันเหมือนตอนสอบ แต่จริง ๆ แล้วการให้มุ่งความสนใจ หรือ จดจ่อไปกับสิ่งเดียว คือสิ่งที่สำคัญมาก ๆ สำหรับการเริ่มต้นที่จะเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ไม่ใช่แค่ตอนสอบ
( มือถือสามารถมีบทบาทในห้องเรียนร่วมกับเราได้ตามความเหมาะสม แต่เมื่อไม่จำเป็น เทคนิคดังกล่าวสามารถทำใหผู้เรียนมีสมาธิ และ จดจ่อกับการเรียนรู้ได้ดีกว่า )
ขอบคุณข้อมูลจาก
